ถ้าไม่ตัด ก็พับซะ

ปัญหาที่ผมมักเจอเวลาซื้อกางเกงยีนส์หรือชิโนสำเร็จรูปเกือบทุกครั้งคือ กางเกงมันยาวกว่าขา ถึงแม้จะเป็นพวกที่เลือกความยาวได้ก็ตาม ด้วยความที่เลิกใส่กางเกงกองๆมาหลังจากที่เลิกใส่ nudie มันเลยมักเป็นการเพิ่มราคาของกางเกงตัวนั้นเข้าไปอีกเพราะซื้อมาแล้วยังต้องเสียค่าตัดขากางเกงเพิ่ม ก็ตกตัวละประมาณ 100-300 บาท ขึ้นอยู่กับร้านและสไตล์ว่าจะตัดแบบไหน

ต้นเหตุของปัญหาก็ไม่ใช่อะไรอื่น คือเตี้ยไง ใส่อะไรมันก็กองหมด ยกเว้นพวก cropped pant ซื้อกางเกงพวกนี้มาแล้วรู้สึกดี เพราะใส่พอดี ไม่มีลอยเลย เมื่อเราไม่สามารถแก้ปัญหาที่ต้นเหตุได้ ก็ต้องไปแก้กันที่ปลายเหตุ คำถามคือ ทำยังไงให้กางเกงมันสั้นลง ?

คำตอบของคำถามนี้ก็คงไม่ได้เหนือความคาดหมายอะไรนัก ใช่แล้ว ตามชื่อบทความเลย

ถ้าไม่ตัด ก็พับซะ

การพับไม่ใช่เรื่องน่ากลัว หรือควรหลีกเลี่ยงแต่อย่างใด ที่จริงแล้วมันดีกว่าการตัดด้วยซ้ำ เพราะเราสามารถปรับความยาวได้ตามความต้องการ และเพิ่มสไตล์ในการใส่ได้หลากหลายอีกด้วย ซึ่งถ้าเราตัดขาทิ้งไปเลย ความยาวแค่ไหน มันก็ได้อยู่แค่นั้น ทำให้บางทีตัวเลือกรองเท้าเราน้อยลงจากข้อจำกัดเรื่องความยาวขานี้เอง การตัดเลยแนะนำเฉพาะกางเกง dress หรือตัวไหนที่เรามั่นใจว่าใส่ความยาวเท่านี้กับรองเท้าทุกคู่ได้ ตัดก็ดีกว่าแน่นอน

คำถามต่อมาคือ แล้วจะพับยังไง ?

ผมว่าเราทุกคนรู้วิธีพับหรือม้วนกับอยู่แล้ว มันไม่ใช่เรื่องใหม่อะไร ลองดูในบทความที่เคยเขียนแนะนำทางเลือกที่ผมใช้ในการพับขากางเกงยีนส์ แต่ผมค้นพบอีก 2 วิธีที่น่าสนใจ จริงๆอย่าเรียกว่าค้นพบเลย ใช้คำว่าปิ้งไอเดีย ลองทำดู แล้วมันดันเวิร์ค ดีกว่า

ไอเดียนี้ได้มาตอนที่ผมถ่ายรูปรีวิวกางเกง The Chino Revived ตอนนั้นอยู่ญี่ปุ่น เราจำเป็นต้องถ่ายทั้งๆที่ขามันยาวๆ ทำให้ผมต้องหาวิธีจัดการกับมัน มีคำกล่าวที่ว่า เรามักจะคิดอะไรดีได้ๆ ก็ต่อเมื่ออยู่ภายใต้ข้อจำกัดที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ คำกล่าวที่ว่านี้ดูจะจริงเพราะผมใช้เวลาไม่นานก็ได้วิธีพับขาแบบพิสดารที่ผมเองก็ไม่เคยลองมาก่อน และไม่คิดว่ามันจะใช้ได้ผล

Faux Trousers Cuff

มันคือการพับสำหรับเย็บขาเบิ้ลของกางเกง dress จะว่าไปก็เรียกว่าฟลุ๊คพอสมควร เพราะผ้ามันทอมาแน่น มีน้ำหนักและอยู่ทรง พับแบบนี้แล้วไม่ร่วงลงมาเวลาเดิน ถ้าพวกผ้าเบาๆ ผ่านการ wash มาเยอะๆ คงใช้วิธีนี้ไม่ได้

อธิบายสั้นๆ ง่ายๆ คือ พับทบใหญ่เข้าข้างใน แล้วพับจากปลายขาใหม่ขึ้นมา 1 ทบ

เราสามารถปรับความสั้นยาวได้ตามความต้องการ ไม่เหมือนกับการพับทบขึ้นไปเรื่อยๆ เพราะยิ่งทบมันยิ่งหนาขึ้น แต่แบบนี้ไม่ว่าจะสั้นจะยาว ความหนาก็ยังเท่าเดิมตลอด

––

Faux Single Cuff

อีกหนึ่งไอเดียที่คล้ายๆกัน ซึ่งพักหลังผมเลือกใช้วิธีนี้มากกว่าวิธีอื่นๆ โดยเฉพาะกับกางเกงตัวนี้ มันแทบจะเหมือนกับวิธีแรก แต่แทนที่จะพับทบใหญ่เข้าข้างใน ให้เปลี่ยนมาเป็นออกข้างนอกแทน แล้วค่อยพับทบเล็กจากปลายขาใหม่ขึ้นมา 1 ทบ

ผมเห็นหลายคนเลือกใช้วิธีนี้กับการพับขากางเกงยีนส์ เพราะมันโชว์เฟดปลายขา เหมือนพับขึ้นทบเดียว ถ้าพับ 2 ทบขึ้นมาปกติจะไม่เห็นปลายขา ซึ่งมันก็ใช้ได้ดีกับกางเกงชิโนตัวที่ปลายขาเย็บจบมาเหมือนกับกางเกงยีนส์อย่างเช่นตัวนี้ ส่วนการปรับความยาว วิธีนี้จะจำกัดกว่าวิธีแรก ถ้าเราพับทบแรกสูงไป ตอนพับจบมันจะเหลือผ้าโผล่ออมาเยอะเกินไปทำให้ดูออกมาแปลกๆ

––

ย้ำกันอีกทีว่า อะไรที่มันเวิร์คสำหรับผม มันอาจจะไม่เวิร์คสำหรับคนอื่นๆ ผมเพียงแค่นำเสนอว่ามันมีแนวทางให้ลองเล่นได้อยู่ ที่เหลือคงต้องอาศัยการสังเกต สำรวจ และการลองกับกางเกงของตัวเองกันดูว่าวิธีไหนจะเหมาะกับเรามากที่สุด แล้วผมจะพยายามหา tip & trick มาเขียนแนะนำให้บ่อยๆ